Kadir Gecemiz “Anahtar” Olsun

Uzun zamandır köşeme uğrayamıyorum.

Kalemin bahanesi vardır bekler belki ama özlemin, hasretin beklemeye tahammülü var mıdır ki?

Adına dünya telaşesi mi diyelim yoksa zaman bulamamak mı bilmiyorum ama yazmaktan uzak kalmak ne büyük bir yük gönlüme.

Sizlere ilk kez merhaba dediğim 2015’ten bu yana 5 koca yıl geçti göz açıp kapar misali…

Evlere kapandığımız koronaları günlerde bir kere daha Kadir Gecesi gibi ulvi bir kapının eşiğine ulaşmanın o büyük mutluluğunu yaşıyoruz hepimiz. 

Evet tedbirler var, mescitlerimiz kapalı ama hak maşuklarının sevdası mekandan ötedir.

Virüs bahanesiyle evlere kapandığımız, belki istemeyerek de olsa özümüze döndüğümüz, kendimizle başbaşa kaldığımız bu güzel zaman diliminde gelin ömür defterinde yeni bir sayfa açalım.

Ve yazalım ilk satırına…

Hakikat…

İmkan ve şerait ne olursa olsun hakikatin yanında olacağımıza, dilimizle kalemimizle hakikatin sadası olacağımoıza cehdedelim. 

Ve dileyelim bu ulvi gece Yunus’un mısrasında söylediği “Bir ben var bende, benden içeri” asıl benliğimizi ortaya çıkaracak bir anahtar olsun.

En kalbi duygularımı, sonsuz sevgilerimi satırlarım vasıtasıyla sizlere sunar, kabulünü umarım.